Գիտեի, որ էս օրը գալու է։ Ուղղակի հետաձգում էի։ Մի առիթ միշտ գտնվում էր՝ հավես չկա, ջանջալ ա, արդեն սրան եմ սովոր... Բայց չէ, քամակս խրած մախաթը չի թողնի հանգստանամ, ամեն ինչ թողնեմ էնպես, ինչպես կար... վերջ... քյոչում եմ... Սիրելի կենդանի մատյանից հեռանում եմ...

2010 թվից էստեղ տնավորված ապրում եմ... Հե՜յ գիդի.. ինչքա՜ն լավ օրեր եմ անցկացրել հին ու բարի կամրադների հետ, ինչքան չանա ենք թակել, զրից արել... Էրնեկ էն օրերին...

Բայց արի ու տես, որ «ռսի օրհնված սապոգը» չի հասցնում ջուջուլների ու ուորդպրեսսների հետևից... Ոնց որ տանդ տաք ջուր չլինի, հոսանքն անընդհատ կտրեն, տեստոստերոնառատ հարևանդ առավոտից իրիկուն չոր հատակին կամ ճռռացող անկողնում յուր թմփլիկ կնկա հետ սեքս անի... ու կոտրված պատուհանիցդ դենը նայում ես կողքիդ էլիտար շենքին. ամենը մաքո՜ւր, սղալա՜ծ, ճպլկորա՜ծ... Հլա դա կարծես քիչ էր, քո տան համար վարձ են ուզում, էդ էլիտարի համար, չէ։ Հերիք, ինչքան ռսիօրհնածսապոգին նալոգ վճարեցի...

Բամբասանք ա դառնում արդեն։ Ներող։

Հին ու նոր մատյանակիցներ ջան, կամ գոնե նրանք, ովքեր դեռ էստեղ են... լավ մնացեք։ Սիրում եմ բոլորիդ ու կարոտելու եմ։

Եղած չեղածս թողնում եմ էստեղ, նոր կացարանս մենակ վերջերքս ձեռքբերած իրերն եմ տանում, որ շատ դատարկ չլինի... Համեցեք, էստեղ է՝ ovanitas.blogspot.am
Դե սա էլ կա ու կա՝ www.ovanitas.com

Գնացի։